Ga naar de inhoud

Plannen om te sporten 

    Met het zweet nog op mijn voorhoofd van het vijftien kilometer fietsen, haastte ik me elke woensdagochtend opnieuw weer naar de gymzaal. Hopend dat de gymles mee zou vallen. Anderhalf uur een beetje bijpraten met mijn klasgenoten, terwijl een enkele klasgenoot liet zien hoe goed hij of zij was in sport. Voor mij hoefde dat allemaal niet zo nodig. Die 15 kilometer heen en die 15 kilometer terug door weer en wind fietsen was voor mij meer dan genoeg. Geen haar op mijn hoofd die zich nog vrijwillig in beweging zette. Nu twintig jaar later dien ik dagelijks minimaal dertig minuten allerlei sportieve oefeningen uit te voeren in het kader van mijn revalidatie. 10 x 3 dit en 5 x 3 dat. Althans, dat is de bedoeling. Nu zijn dertig minuten best te overzien, hoewel ik die dertig minuten behoorlijk veel pijn heb.

    Voordelen van sporten

    Laatst hoorde ik twee mensen in één week zeggen, dat sporten voor mensen met MS altijd pijnlijk is. Ook heb ik inmiddels talloze redenen de revue horen passeren waarom sport en beweging goed voor je is als je aan MS lijdt. Het zou nieuwe verbindingen in je hersenen geven, achteruitgang tegengaan en het niveau waarvan je omlaag zakt tijdens een schub verhogen.                               

    Neemt niet weg dat het nu toch alweer 17.00 uur is geworden en ik nog steeds geen één van die 10 x 3 en 5 x 3 sets gedaan heb. Over een half uurtje ga ik met het eten beginnen en na de huiselijke avondspits die daarop volgt, ga ik zeker niet meer sporten. En van uitstel komt afstel. 

    Geen mogelijkheid meer voor afstel 

    Als ik twintig jaar geleden de gymzaal binnenkwam en de opstelling voor de zogeheten “piepjestest” zag, een test waarbij je steeds sneller van de ene muur naar de andere muur moest rennen, wist ik dat er geen mogelijkheid meer was voor afstel. Met grote tegenzin van de ene muur naar de andere muur rennend, keek ik hoopvol naar mijn klasgenoten. Zodra de eerste twee klasgenoten afhaakten, haakte ik af en ging ik snel op een bankje zitten.                            

    Twintig jaar later lijkt het elke dag wel piepjestest. Met als enige verschil dat ik weet dat ik door zal moeten gaan om vooruitgang te boeken. Het is inmiddels 17.10 uur. Geen tijd meer voor uitstel. Ik sta op, zet de radio aan en start mijn oefeningen. Want net zoals gymles ooit onvermijdelijk bij mijn week hoorde, horen de oefeningen van de fysiotherapeut nu bij mijn dag.

    Hoe zorg jij dat jij dat je jouw dagelijkse planning uitvoert? Laat het me weten via www.coachingbyeveline.com

     

    Ga naar de inhoud