Melissa (31) is sinds 2 jaar de trotse moeder van een zoontje. Ze vertelt meer over haar gezinsleven en de zwangerschap. Vanzelfsprekend was een gezin niet, daarom geniet ze er nu met volle teugen van.
MS
‘Sinds december 2014 heb ik de diagnose RRMS. De klachten die voornamelijk aanwezig zijn voornamelijk tintelingen in benen en handen. Ook heb ik een aantal OZO’s gehad die in principe hersteld zijn, maar het rechteroog ziet wat fletser. De befaamde vermoeidheid is helaas ook niet meer weg te denken. Die ervaar ik elke dag. Wanneer ik last heb van een verkoudheid of griep merk ik dat ook aan mijn lichaam.
De klachten wisselen enorm en zijn lang niet altijd even erg, behalve de tintelingen. Die zijn er namelijk altijd en daar geef ik niet aan toe. Anders heb ik hele korte dagen. Wanneer ik in de ochtend al merk dat een bepaalde klacht erger is dan probeer ik hier toch wel aan toe te geven en zoveel mogelijk rust te houden. Vaak komen echter klachten pas aan het einde van de dag wanneer ik te veel heb gedaan, dit uit zich dan in huidpijn en is vaak na een nacht slapen weer over.
Mijn omgeving is er denk ik wel in mee gegroeid. Begrip is er van degene die dichtbij staan absoluut, ik probeer ook altijd wanneer ik een klacht heb dit zo duidelijk mogelijk te omschrijven of een vergelijking te zoeken. Natuurlijk heb ik ook wel eens gehad dat iemand zei “Ik weet hoe het is om moe te zijn” of “maar je ziet er helemaal niet moe uit”. Vroeger werd ik hier boos om en trok ik mij dit enorm aan, nu laat ik ze praten en verspil hier geen energie meer aan! Dit gebeurd gelukkig niet door mensen in mijn eigen kring, dat moet ik er wel bij zeggen. Die begrijpen het erg goed.’
Kinderwens
‘Wij waren al 3 jaar bezig om zwanger te worden, ik heb PCOS. Hierdoor heb je blaasjes op de eierstokken waardoor een eisprong moeilijk is, zo kreeg ik vanzelf al geen eisprong. Ik ben jaren met hormoon tabletjes bezig geweest en heb 2 operaties gehad, waarvan de tweede een operatie met ernstige complicaties is geweest. Dit was voor de diagnose in juni 2014, dus je kunt wel nagaan dat 2014 niet ons jaar was. Toen wij dus in december 2014 de diagnose MS op schoot kregen dacht ik dat ik ook onze kinderwens moest laten varen. We hebben dit dus wel even op pauze gezet destijds. Dat even werd uiteindelijk 2 jaar. De pauze is zolang geweest door allerlei factoren. Werk, ik zat na de diagnose heel slecht in mijn vel en had revalidatie trajecten. Ook wilde ik dat de MS in een rustiger vaarwater was voordat we onze kinderwens voort wilden zetten..
Toen dit eenmaal zover was zijn we er beide vol in gestapt. Nadat we bij de gynaecoloog zijn geweest hebben we besloten om opnieuw 3 maanden hormoon tabletjes te proberen. En met succes, het was gelukkig in 1 keer raak!’
Een hobbelige start
‘De zwangerschap verliep onder extra medische begeleiding. Ik kwam al bij de gynaecoloog vanwege de fertiliteitsproblemen en ik heb een andere neuroloog gekregen, die MS als specialisatie heeft. Tijdens de zwangerschap kreeg ik rond de 5 weken al een schub, bij 7 weken ben ik zelfs opgenomen geweest omdat thuis zijn geen optie meer was. De schub was vrij extreem, het begon met oog pijn toen kreeg ik draaiduizeligheid en ging ik dubbel zien. Tijdens mijn opname kreeg ik daar een gevoelsstoornis bij in mijn hele rechterkant, van nek tot teen. Toen de gevoelsstoornis op kwam zakte het dubbelzien gelukkig wel. Daar ben ik gelukkig van hersteld en vanaf week 12 ging alles geweldig! Ik heb daarin niks te klagen gehad. Na de bevalling ben ik binnen 2 weken gestart met Tysabri, dit heeft mij mijn leven voor een deel teruggegeven. Hierdoor heb ik geen nieuwe klachten of schubs meer gehad.’
De toekomst tegemoet.
‘Tegenwoordig ben ik voornamelijk moeder, een zegen om dit te mogen en te kunnen zijn! Samen met mijn vriend verdelen we de taken en hebben we een mooie balans waarin we elkaar aanvullen. Wanneer ik oververmoeid ben of simpelweg er even niet toe in staat ben, dan doet mijn vriend wat op dat moment nodig is en is dat geen probleem.
Mijn vriend werkt de ene week ’s ochtends en de andere week ’s avonds. In de avonddiensten heb ik met name ’s avonds dus wat meer te doen, dit vond ik in het begin wel eens lastig en zag ik van te voren er tegen op. Gelukkig hebben we daarin een goede balans gevonden en hou ik er dan ook gewoon rekening mee dat we soms een avondspits hebben en het in korte tijd wat meer energie kost. Daarbij komt dat mijn vriend in deze dienst pas om kwart voor 1 ’s nachts thuis is, dus ik ga die week dan ook altijd lekker op tijd naar bed. Zo houden we het goed vol.
Ons zoontje is nu 2 jaar, dus bewust weten doet hij het nog niet maar MS is geen verboden onderwerp. Op dit moment ervaar ik de MS niet als een groot probleem in ons gezinsleven. Het is nu eenmaal onderdeel van wie ik ben en ook hier zullen we zo nu en dan omheen moeten werken, dit zal ongetwijfeld tot nadelen kunnen leiden. In principe leef ik vooral in het nu en hoop ik dat ik nog lang in de staat mag blijven waarin ik nu verkeer. Ik zou graag in de toekomst nog wel een tweede kindje willen. We gaan zien wat de toekomst ons gaat brengen hierin, ook bij deze beslissing zullen we onder de loep moeten nemen of we dit aandurven ook omwille van de MS.’
