Matthijs (31) heeft sinds 2018 de diagnose MS. Hij werkt als hoofdbeveiliger, woont in Meppel en deelt zijn (werk)ervaring.
De diagnose MS
‘Ik kan het niet helemaal precies terug leiden maar het is ergens rond 2012 begonnen met wat vage (pijn)klachten. In januari 2018 kreeg ik last van slapende voeten en pijn in mijn onderrug. Dat leek op een klassieke hernia dus ik ging eerst maar naar de fysiotherapeut. Omdat het herstel stagneerde kwam daar nog een manueel therapeut bij. Omdat er geen aanwijzing was waarom het niet beter ging ben ik doorgestuurd naar de huisarts. Ook die kon er niets mee waardoor ik bij de neuroloog terecht kwam. Die heeft een volledige MRI scan laten maken. Uiteindelijk heb ik in september 2018 de diagnose RRMS gekregen. Vrij kort na de diagnose heb ik een flinke schub gehad op mijn oogzenuw en evenwichtsorgaan. Nooit geweten dat je nuchter zo dronken kon zijn. Gelukkig ben ik daarvan volledig hersteld. Nu merk ik vooral dat mijn energielevel niet meer is wat het geweest is.
Ik gebruik de Tecfidera om de MS te remmen. Mijn eerste MRI was stabiel dus dat lijkt goed te gaan. Wel heb ik wat extra medicatie tegen de bijwerkingen van de Tecfidera.’
Werkzaam in de beveiliging
‘Ik werk als hoofdbeveiliger. Hierbij ben ik samen met ongeveer 30 beveiligers en receptioniste verantwoordelijk voor de veiligheid op de klantlocaties. Ik ben begonnen met mijn beveiligingsdiploma, hierna heb ik ook mijn leidinggevende papieren gehaald. Daarna een hoop ervaring opgedaan en wat losse trainingen en cursussen gevolgd.’
Veel begrip vanuit mijn werkomgeving
‘Ik heb vanaf het begin goed contact gehad met mijn manager. Van hem uit kreeg ik alle begrip in de nog onzekere fase. Toen de diagnose bekend werd heb ik van hem veel steun ontvangen. Ik heb er bewust voor gekozen om de mensen op kantoor, en nog belangrijker, mijn collega’s op locatie, op de hoogte te brengen. Juist omdat niemand weet hoe het ziekteverloop gaat zijn, maar het mogelijk wel van invloed gaat zijn op mijn collega’s. Daar heb ik nooit vervelende reacties op gekregen.
Na mijn schub van oktober ’18 heb ik 3 maanden in de ziektewet gezeten. Hierna ben ik weer volledig aan het werk gegaan. Afgelopen maanden merkte ik dat de nachtdiensten te zwaar werden, dus hier ben ik, in goed overleg, mee gestopt. Ik merk dat na een drukke week ik echt behoefte heb aan een dag rust. Mijn benen/voeten tintelen als ik een stuk gelopen heb en mijn energielevel is niet meer wat het voorheen was.’
Geen uitdaging uit de weg
‘Momenteel werk ik gemiddeld 38 uur per week. Ik zeg bewust gemiddeld omdat door het onregelmatige karakter van het werk het zomaar kan zijn dat je de ene week 48 of 56 uur werkt en de andere week maar 24 uur.
Mijn ideale functie is iets waarbij ik (nog) meer vrijheid heb en regelmatige werktijden heb zonder een echte kantoorfunctie te hebben. Ik mag graag op de werkvloer zijn en hoop dit nog lang vol te kunnen houden. Ik denk niet teveel over de toekomst na, de dingen die ik op dit moment doe vind ik leuk en daar haal ik voldoening uit. Wel blijf ik mezelf uitdagen in zowel mijn werk- als privéleven. Zo ben ik vrijwilliger van een mooi evenement in Harderwijk, de Aaltjes dagen en ik zit in het bestuur van een belangenvereniging voor Horecaportiers, de Dutch Bouncer Federation.’
