Maartje (29) heeft sinds 2013 de diagnose MS. Via haar Instagram account laat ze de leuke en minder leuke kant zien van MS in haar leven. Iets wat ze namelijk door de jaren heen heeft geleerd is dat ze zich niet wilt laten tegenhouden door MS. Haar levensmotto is niet voor niks #LEEF
Vage klachten leidde tot de diagnose
‘Ik heb sinds 21 oktober 2013 de diagnose MS, RRMS om precies te zijn. Ruim 6 jaar geleden kreeg ik allerlei vage klachten. Dit begon met tintelingen in mn tenen, op dat moment leefde ik erg gezond, dronk geen alcohol en sloeg alle feestjes over. Toen ik met mijn klachten bij de huisarts kwam zei hij dan ook letterlijk: meisje ga eens leven. Eet wat meer zout en neem een keer iets wat minder gezond is.
Zo goedgelovig als ik was deed ik dat nog ook. Meer zout eten, minder sporten.. Dit hielp niet, de klachten trokken verder in mijn benen, ik kreeg een strakke band gevoel om m’n buik en kon zo goed als niet meer lopen. Mijn benen voelde als beton. Toen ben ik weer naar de huisarts gegaan en daar in huilen uitgebarsten omdat ik voelde dat het niet goed was. Toch werd ik wederom naar huis gestuurd. Een half uur later stond de huisarts op de stoep met de mededeling dat is naar het ziekenhuis moest om opgenomen te worden. Zo zouden ze in korte tijd wat testjes kunnen doen. Ik ben toen 3 dagen opgenomen en kreeg ook al gelijk mijn eerste stootkuur prednison. Ineens ging alles heel snel en binnen een maand na opname kreeg ik de uitslag.’
Familie en vrienden
‘In het dagelijks leven is het altijd rekening houden met alles wat ik doe. Verder zie of hoor je niks aan mij, wat heel fijn is maar soms ook heel lastig. Mijn omgeving die ik nu heb gaat er goed mee om maar deze omgeving heb ik de afgelopen 6 jaar ook echt opnieuw moeten creëren. Na mijn diagnose ben ik veel vrienden en zelfs familie kwijtgeraakt omdat ze me niet begrepen. Nu ik op die periode terugkijk is het goed zo. En ik snap dat alles zo gelopen is. Ik snapte zelf maar amper wat het was, laat staan dat ik dat aan iemand anders kon uitleggen. ‘
Dankzij de MS durf ik voor mijzelf te kiezen
‘In het dagelijks leven werk ik binnen mijn eigen Active Lifestyle Club. Hier coachen we mensen op voeding en gedrag en daarnaast geven we bootcamps. Naast het begeleiden van mensen leiden we ook coaches op door middel van onze interne opleiding. Mijn eigen bedrijf runnen is uiteraard niet zo vanzelfsprekend door de MS maar als ik nu terugkijk op de afgelopen jaren is het juist de MS die ervoor gezorgd heeft dat ik deze stap heb durven zetten. In het kader van nu of nooit heb ik ruim 2,5 jaar geleden afscheid genomen van mijn vaste baan en ben ik voor mezelf begonnen.’
Bewegen en motiveren
‘In mijn vrije tijd sport ik veel. Ik vind het fijn om op mijn eigen niveau mezelf uit te kunnen dagen en mijn lichaam ondanks alles sterker te zien worden. Sommige dagen gaat het wat minder en dan pak ik bijvoorbeeld even wat minder gewicht of doe ik wat minder oefeningen. Ik leg de lat nooit te hoog maar wel met een uitdaging erin voor mezelf. Ik weet zeker dat in beweging blijven, op je eigen niveau van heel veel toegevoegde waarde is voor de MS. Naast het fysieke gedeelte geeft het mij ook mentale ontspanning en kan ik even ontladen.
Ik vind het lastig om in de toekomst te kijken. Ik leef echt met de dag en geniet van ieder goed moment. Ik hoop voor nu dat het lang zo mag blijven gaan, dan heb ik niks te klagen.’
Mijn advies aan andere MS patiënten is dan ook: zet altijd jezelf op nr 1. Alle ballen hooghouden gaat waarschijnlijk niet meer maar kijk naar de ballen die nog wel in de lucht blijven.
Ambassadeur voor het Nationaal MS fonds
‘Ik ben afgelopen jaar gevraagd om ambassadeur te worden voor het MS Fonds, dit vond ik heel bijzonder en het voelde echt als een kroon op alles wat ik over MS deelde op Instagram. Via Instagram probeer ik mensen (jongeren) met MS te bereiken omdat toen ik de diagnose kreeg het eerste wat ik deed was MS googlen. Ik kreeg alleen maar negatieve verhalen te horen en dacht echt dat ik binnen een paar jaar in een rolstoel zou zitten of zou overlijden. Nadat ik een tijdje met de MS leefde merkte ik dat ik weer dingen kon die ik ook nooit meer had gedacht te kunnen doen. Dit wilde en wil ik nog steeds meegeven aan mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Als ik een berichtje krijg van iemand die in de diagnosefase zit dat ze heel veel steun uit mijn berichten halen doet me dat goed. Al is het maar 1 iemand waarvan ik de blik even wat positiever mag maken.’
