Jorrit (26) werkt als monteur en heeft samen met zijn vriendin een zoontje. Hoe is het om als man met MS vader te worden? En hoe ervaart hij het ouderschap?
De diagnose kwam onverwachts
‘In de zomer van 2018 begonnen de eerste klachten. Jeukende voeten die ik afschoof op het warme weer en verkeerde schoenen. Ik merkte tijdens mijn dagelijkse werkzaamheden, ik werk in het familiebedrijf en installeer o.a. zonnepanelen, dat ik jeukende voeten had. Ik dacht in eerste instantie dat het aan mijn werkschoenen lag, die zweten behoorlijk in de zomer. Toch ging het maar niet over en informeerde ik bij de huisarts wat ik ermee moest. Zijn advies was in eerste instantie om zooltjes te proberen voor in mijn schoenen. Misschien zou ik daardoor beter op mijn voeten lopen en op die manier ook de jeuk en het brandende gevoel afnemen. Maar drie maanden later waren de klachten nog niet minder, het werd alleen maar erger. Zo werd de linkerkant van mijn lichaam doof, struikelde ik over mijn eigen voeten en liet ik steeds meer vallen. Opnieuw ging ik langs de huisarts, die mij met mijn klachten naar de neuroloog stuurde. Zelf dacht ik dat er op dat moment misschien een zenuw klem zou zitten, ik ging er vanuit dat het wel mee zou vallen. De neuroloog hoorde mijn verhaal aan en besloot een MRI scan te maken. Op de laatste dag van 2018 kreeg ik de diagnose MS.’
Kinderwens niet op de lange baan
‘Mijn vriendin was er al wat langer aan toe om een gezin te stichten. Voor mij had het nog geen hoge prioriteit. Dit veranderde toen ik in de medische molen terecht kwam. De onverwachte afspraak bij de neuroloog en mijn klachten maakt dat je toch wel een beetje onzeker wordt over de toekomst. We wisten nog niet wat er aan de hand was en later niet hoe het toekomstbeeld voor ons eruit zou gaan zien. Mede daarom hebben we er voor gekozen dat mijn vriendin alvast zou stoppen met de pil en zouden zien hoe het loopt. We wilden in elk geval niets meer uitstellen. En met succes, het was snel raak. We zijn inmiddels trotse ouders van onze zoon Jason.’
Een stabiele toekomst als wens
‘Als man is het toch makkelijker denk ik dan een vrouw. Ik hoef het kindje niet te dragen, ben nu nog goed en kan nog van alles genieten. Op dit moment houden we het bij een kindje, mocht de MS wel actiever worden dan heeft mijn vriendin niet alleen de zorg voor de kids, ook voor mij. Dat is voor ons dus wel iets waar we over nadenken. Nu verdelen we de zorg zoals ons dat het beste past. Over het algemeen doet mijn vriendin de nachten, omdat ik overdag vanwege mijn werk scherp op het dak moet staan. Verder lukt alles gelukkig nog prima. Toch ben ik ook niet bang voor de toekomst. Afgelopen maand heb ik weer een MRI scan gehad, er is niks bijgekomen dus de medicijnen slaan aan. Ik ben stabiel op dit moment en ondanks wat vermoeide benen en zenuwtrekken ervaar ik weinig klachten. Heel erg fijn!’
