Ga naar de inhoud

Henriette Keizer

    Henriette (36) woont in Leek. Voorheen werkte ze bij de politie, inmiddels is ze afgekeurd thuis. Desondanks probeert ze samen met haar jongens te genieten van het leven en nieuwe plannen te maken. 

    Ik heb een lieve vriend en 2 jongens met mijn ex-man. Ik doe graag leuke dingen, lekker van de kinderen genieten en met ze naar de speeltuin gaan daar kan ik heerlijk rustig een tijdschrift lezen en ze kunnen lekker spelen. Ook ben ik wel een echt Bourgondiër ik hou van lekker eten en geniet van het leven. Ik ga graag uit eten of gezellig borrelen. Als de kinderen een weekend naar hun vader gaan, gaan mijn vriend en ik ook graag even lekker naar een rustige camping met onze caravan en dan lekker genieten en lekker eten natuurlijk. Maar ook met de kinderen is het op de camping super leuk. 

    Diagnose MS
    Ik heb in zomer 2018 te horen gekregen dat ik MS had. Ik had net een zware periode gehad toen we besloten om daadwerkelijk te scheiden was ik ook zwanger van de jongste. Ik heb besloten dat ik het kind wel wilde houden, dus werd een emotionele rollercoaster. Ik ben met de oudste toen een peuter samen naar een huurhuisje gegaan en daar lekker me eigen plekje van gemaakt. Na een aantal maanden ben ik bevallen van de jongste en waren we met zijn 3e. Het ging niet echt goed met me maar goed wat wil je met een baby en een peuter en een baan van 38 uur. Toen ik op een gegeven moment dacht en nu is het klaar met alle ellende ik wil verder heb ik een eigen huis gekocht voor mij en de jongens. Super trots was ik daarop. Ik zou verbouwen en alles doen met het beetje gespaarde geld wat ik nog had. Met de sleutel van het nieuwe huis nog vers in mijn hand kreeg ik ook mijn diagnose, MS.. De wereld stortte toen wel even volledig in. Ik had zoveel overwonnen en nu dit. 

    Ik heb RRMS Relapsing Remitting, dit is voor nu nog de traagste vorm dacht ik die je kan hebben. Daar ben ik wel heel blij mee maar achteraf heb ik het al vanaf 2012 dus loop er helaas onwetend al langer mee rond. 

    Omgaan met klachten
    Ik merk het wel dat ik altijd moe ben, ik kan op elk moment van de dag wel slapen. Ook kan ik teveel prikkels niet aan. Als ik bijvoorbeeld al 4 mensen over de vloer heb dan krijg ik al een error in mijn hoofd. Ik ga dan heel erg druk doen, of praat alsof ik dronken ben, of val in herhaling of het is 1 warboel wat ik zeg. Dit is erg vervelend maar is echt de schade in mijn hersenen. Ook mijn lichaam werkt niet altijd mee zoals ik het wil, wil echt graag wel wat aan sport doen maar ben altijd al zo moe en die tintelingen in de benen is ook niet fijn. Toch heb ik erg last van prestatiedrang dus als ik iets doe wil ik het ook goed doen. En niet half.  Ik maak er zelf grapjes over om het wat luchtiger te houden, weet ook niet waarom ik dat doe maar dan klinkt het wat minder heftig ofzo. Verder sluit ik mezelf graag op en ga dan lekker rusten en slapen als ik dit een moment niet heb kunnen doen ben ik niet te genieten dingen vallen uit me handen en ben chagrijnig. Ik kan dan niet zoveel hebben en ben super prikkelbaar. Ik moet me rust blijven plannen en dit ook nemen. Mijn valkuil is dat ik altijd alles leuk vind en ook zo graag dingen wel wil. 

    Leven veranderd
    Eigenlijk is sinds de diagnose mijn leven compleet veranderd, vanaf het punt dat ik had besloten en nu gaan we er voor en door.. kreeg ik de diagnose, nou toen was ik wel even goed uit het veld geslagen en vond ik het moeilijk om dingen nog positief te zien. Daarop volgend het hele afkeuring traject van het werk, wat ook mijn passie en mijn hobby was, was ook niet echt leuk. Ik heb daar moeten kiezen tussen mijn kinderen en mijn werk. Nou eerlijk is eerlijk dit vond ik niet zo makkelijk. Natuurlijk kies je voor je kinderen want die hebben mij nodig en ik hun, maar niet meer werken niet meer jezelf zijn, even klagen en zeuren tegen je collega`s over de stomste dingen. Maar ook gewoon even je eigen sociale leven. Je bent nu altijd moeder en moeder van. Ik heb door de MS afscheid moeten nemen van mijn hobby, werk, en “blauwe familie”. Want ja bij de politie maak je veel mee, waardoor je wel een speciale band krijgt met elkaar. 

    Ik heb 13 jaar gewerkt bij de politie Noord-Nederland voorheen korps Drenthe. Dit heb ik met al mijn liefde en passie gedaan. Ik zat daar voornamelijk in de Noodhulp dit zijn de 112 meldingen. Later heb ik ook een tijd in het Crime-Team gezeten. Dit houd in dat je bezig bent met dossiers 6 uurszaken en verdachten en getuigen hoort. Helaas ben ik 2 jaar geleden door mijn MS arbeidsongeschikt bevonden. Dit snap ik wel met zo`n mega afwisselende baan maar leuk vind ik het nog steeds niet. 

    Maar het lukt inmiddels wel weer om ook de mooie dingen te zien, ik zie nu wel mijn kinderen opgroeien maak alle mijlpalen mee en ben er altijd voor ze wat er ook maar is. Ik kan lekker op vakantie gaan en genieten van het leven. En dat is dan toch ook weer een geschenk dat ik dat van mijn kinderen allemaal mee kan maken en het kan zien. Ik slaap zoveel mogelijk als zij op school zitten en als ze dan uit school komen kan ik nog net die uurtjes vol houden. 

    Hoe reageert je omgeving op de MS, is er begrip of merk je dat het soms lastig is met uitleggen?
    Geschokt want mensen weten wel dat het een erge ziekte is maar ook wordt het volgens mij vaak verward met ALS.. vaak komt meteen de vraag als je het verteld hoe ziet je diagnose eruit hoelang duurt het voordat je achteruit gaat. Ja die vraag snap ik had ik ook maar ja dat weten we niet. Verder in mijn directe omgeving vinden mensen het erg maar eigenlijk snappen ze het ook niet helemaal, ze zien mij altijd gewoon niet als ik een aanval heb als het niet goed gaat of wat dan ook want dan kruip ik lekker terug in mijn huisje. Ik vind het uitleggen moeilijk want hoef geen medelijden en vind het ook moeilijk om precies te vertellen hoe ik me voel en wat het met me doet, ook dat breng ik altijd mooier dan dat het daadwerkelijk is. Gelukkig heb ik alweer een aantal jaren een lieve vriend, die wel alles ziet en meemaakt en het nog wel eens voor me op neemt omdat ik het niet laat zien. Hij kan beter vertellen hoe het daadwerkelijk met me gaat. 

    Plannen maken voor de toekomst
    Ik wil graag mooie vakanties maken met mijn vriend en de kinderen ik leef nu en zodra het kan zorg ik ook dat ik voel dat ik nu leef. Er staan nog wel wat vakanties op mijn lijstje van wat ik graag van de wereld wil zien. Maar daar staat ook nog een disneyland op voor de kinderen alhoewel ik dan wel opzie tegen de drukte van z`n park. Er zijn dromen genoeg. Maar het belangrijkste dat is vooral herinneringen maken en genieten met mijn vriend en de kinderen. Ik leef dus naar mijn levensmotto`s ; don’t dream your life, live your dreams.  Je kan beter spijt hebben van de dingen die je gedaan hebt dan spijt van de dingen die je niet gedaan hebt.  

    "Praat met anderen probeer dingen uit te leggen maar blijf vooral bij jezelf wat wil ik en hoe voel ik me erbij. Geniet van elke dag, en kijk naar het mooie wat het leven te bieden heeft. Als jij je even niet top voelt, probeer dan toch elke dag iets positiefs te bedenken/ te zien."
    Henriette
    Ga naar de inhoud